پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی؛
«مهدویت و سیاست های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران»
امروزه یکی از مسائل مهم کشورها، تدوین خط‌مشی‌ها و سیاست‌های کلان در حوزه‌های مختلف جهت دستیابی به اهداف و آرمان‌هاست؛ به همین جهت سیاستگذاری - به‌خصوص سیاستگذاری فرهنگی - اهمیت بسزایی در بهبود و پیشرفت امور ارزشی و اعتقادی جامعه دارد. سیاست‌های فرهنگی عمدتاً ناظر به وضعیت مطلوب است، چارچوب‌ها و اصول حرکت به هدف مطلوب را معین می‌کند و اصول راهنما را برای کسانی که تصمیمات و اقدامات آنها بر زندگی فرهنگی تأثیرگذار است، فراهم می‌نماید. قرارگرفتن یک مسئله در دستورکار سیاستگذاری فرهنگی نیازمند سیاست‌پژوهی است. سیاست‌پژوهی فرآیند اجرای پژوهش یا تحلیل یک مشکل اساسی جامعه است که پیشنهادهای واقع‌گرایانه و عملی را برای کاهش مشکلات در اختیار سیاستگذاران قرار می‌دهد؛ به بیان دیگر سیاست‌پژوهی با یک مشکل آغاز می‌گردد و طی فرایندی تحلیلی کامل می‌شود. از طریق این فرایند، اقدامات سیاستی جانشین، برای کاهش مشکل مطرح می‌گردد و در اختیار سیاستگذاران قرار می‌گیرد. یکی از مسائل مهم مورد توجه سیاستگذاری، مباحث محوری و اساسی جامعه مانند معارف مهدویت است.
مهدویت و سیاست های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران
نویسنده: رحیم کارگر
ناشر: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
تهیه کننده: پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی
زبان: فارسی
چکیده کتاب«مهدویت و سیاست های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» رحیم کارگر
پژوهش حاضر درباره ترویج و تبلیغ آموزه مهدویت و فرهنگ انتظار انجام شده است. هدف این پژوهش «ارائه سیاست¬های فرهنگی مطلوب برای ترویج مهدویت در جمهوری اسلامی ایران» است. در این راستا متن اسناد بالادستی و عملکرد و سیاست های عملی دولت ها در جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با آموزه مهدویت (وضعیت گذشته و حال) و جایگاه مهدویت و ترویج آن در رسانه¬های مکتوب، دیداری و شنیداری و دیجیتالی مورد بررسی قرار گرفت.
دسته¬بندی سه گانه رسانه ها (رسانه های مکتوب، دیداری و شنیداری و دیجیتالی) معیار و چارچوب مناسبی برای تدوین و پیشنهاد سیاست های فرهنگی ترویج مهدویت است. در این راستا برای ارائه توصیه های سیاستی ترویج مهدویت، ضمن نقد و بررسی وضعیت مهدویت و فرهنگ انتظار در رسانه ها و سیاست های فرهنگی دولت، چالش ها و خلأهای موجود نیز شناسایی شده و ابعاد مختلف طرح معارف مهدویت بررسی گردید.
مهم ترین مساله در اینجا، تبیین درست مبانی نظری ترویج مهدویت در جمهوری اسلامی ایران و امکان سنجی توجه به ظرفیت های مهدویت در سیاست گذاری فرهنگی است.
روش گردآوری اطلاعات اسنادی وکتابخانه ای است. بررسی اسناد سیاستی این تحقیق براساس نوع داده و شیوه تحلیل اطلاعات، از سنخ تحقیقات کیفی است.
این پژوهش ناظر به مرحله اول فرایند سیاستگذاری (تدوین و تنظیم سیاست گذاری) است که با شناسایی مسائل شروع می شود و سپس با تعیین دستور کار و تجزیه و تحلیل و گزینه سازی، به بررسی و ارائه پیشنهادها و انتخاب گزینه سیاستی و طراحی سیاست می پردازد.
در این راستا و برای ارتقای جایگاه ترویج مهدویت در کشور، توصیه های سیاستی در محورهای زیر ارائه می شود که امیدواریم مورد توجه جدی سیاستگذاران فرهنگی کشور قرار گیرد:
1.ترویج مهدویت در رسانه های مکتوب و نوشتاری با توجه به سیاست های ذیل: ارائه برنامه جامع مهدویت از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی؛ عقلانی کردن فضای فرهنگی؛ ترویج عالمانه گفتمان مهدویت و گفتمان-سازی مهدوی؛ تقویت نظریهپردازى درباره مهدويت؛ تشکیل شبکه نخبگانی تولید محتوای معتبر؛ تولید و عرضه محتواهای مهدوی متناسب با سطح معرفتی مخاطبان و... .
2. ترویج مهدویت در رسانه هاي دیداری و شنیداری با توجه به سیاست¬های ذیل: تأسیس شبکه مستقل و تلویزیونی «انتظار»؛ شکل دهی به سینمای موعودگرای مهدوی؛ تاسیس بنیاد سینمایی «امید»؛ تصویر پردازی از زیبایی های «عصر ظهور»؛ تأسیس خانه های هنر مهدوی؛ تأسیس شبکه رادیویی سراسری «فرج» و....
3. ترویج مهدویت در رسانه های دیجیتالی (اینترنت و... ) با توجه به سیاست های ذیل: تهیه نقشه راه بیست ساله ترویج مهدویت؛ تدوین و اجرایی کردن نظام جامع آموزش های مجازی مهدویت؛ تأسیس مرکز مجازی ترویج جهانی اندیشه مهدویت؛ تأسیس مرکز ساماندهی فعالیت های مجازی مهدویت؛ تشکیل دانشگاه مجازی جهانی مهدویت و موعودگرایی؛ راه اندازی شبکه هوشمند مبلغان مهدوی در فضای مجازی و ... .
کلید واژه ها: مهدویت؛ دولت و دولت اسلامی؛ سیاست ذاری فرهنگی؛ سیاست های کلی نظام؛ سیاست یا خط مشی؛ ترویج و تبلیغ مهدویت
منبع:
اداره نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
معرفی آثار, آثار علمی پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی
|