نگاهي به آموزه هاي اديان نشان مي دهد كه اگر انسان به كسب معرفت تشويق مي شود، پيش از آن، به پاك سازي اخلاقي موظف مي گردد. پس مسئله تأثير گناه بر معرفت، براي پيروان اديان آسماني، امري پذيرفته است. اما آيه در حوزه معرفت شناسي نيز چنين است؟
به رغم اين پندار كه باورهاي ما معمولاً به پشتوانه استدلال اخذ مي شوند، همواره ردّ پاي سرشت عاطفي ـ ارادي ما كه از علايق و احساسات، اميال و خواسته ها و آرزوهاي ما شكل مي گيرد، در باورهاي ما به خوبي قابل پي گيري است.
تأثير گناه بر معرفت درصدد تبيين اين است كه نه تنها آلودگي هاي اخلاقي مي تواند معرفت بشر را به انحراف كشاند، بلكه، به طور خاص، گناه را بايد از مقولات اصلي معرفت شناختي قلمداد كرد.