دکتر رجبعلی اسفندیار در هفتمین کنگره بین المللی «اربعین من العهد مع الحسین (ع) حتی القاء» :
رویارویی قدرت اسلام با قدرت های شیطانی
در نظام توحیدی انقلاب اسلامی، رهبر، دولت و ملت شبکه قدرتی را تشکیل می دهند که میان آنها ترابط و انسجام خاصی برقرار می باشد.
اسفندیار امدادهای غیبی را نیز، نیروی ماورای طبیعی قدرت اجتماعی دانست که از سوی خداوند و به طور غیر منتظره بر قدرت های مادی تأثیر می گذارد و در آنها آمیخته می شود و به کمک ابعاد محسوس و مادی قدرت توحیدی می شتابد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ایسکا (پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ) دکتر رجبعلی اسفندیار عضو هیئت علمی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی روز چهارشنبه 16 مهرماه در هفتمین کنگره بین المللی «اربعین من العهد مع الحسین (ع) حتی القاء» که در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد با موضوع «رویارویی قدرت اسلام با قدرت های شیطانی» به ارائه بحث پرداخت.
اسفندیار با اشاره به دیدگاه اندیشمندان و مکاتب در خصوص مرز بندی نظام های سیاسی به مرز بندی موجود در انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت این مرزبندی بر مبنای مرزیندی توحیدی به دو قلمرو توحید وکفر تقسیم می شود که هدف از آن گسترش عدالت و آزادی و آگاهی بخشی به جهانیان می باشد.
وی در ادامه افزود: انقلاب اسلامی ایران، به جهت همین بینش توحیدی است که به مظاهر ظلم، زورگویی، نفاق و بی عدالتی حساسیت منفی دارد و به همین دلیل، جبهه مستضعفین را به راه انداخته و حمایت از مظلومان را در گرو قطع ایادی استکبار و بیگانگان می داند.
عضو هیئت علمی پژوهشکده علوم اندیشه سیاسی تصریح کرد: در نظام توحیدی انقلاب اسلامی، رهبر، دولت و ملت شبکه قدرتی را تشکیل می دهند که میان آنها ترابط و انسجام خاصی برقرار می باشد.
اسفندیار امدادهای غیبی را نیز، نیروی ماورای طبیعی قدرت اجتماعی دانست که از سوی خداوند و به طور غیر منتظره بر قدرت های مادی تأثیر می گذارد و در آنها آمیخته می شود و به کمک ابعاد محسوس و مادی قدرت توحیدی می شتابد.
وی در پایان ضمن تشریح دو نگاه رهبانیت مسیحی و مادیگرا به قدرت، به نگاه انقلاب اسلامی به قدرت و تفاوت آن به دو نگاه دیگر پرداخت و بیان داشت: غایت گرایی در قدرت اصالت می یابد و مصلحت جمعی، مبنای حرکت انسان است. در این رویکرد انسان موجودی تکلیف گرا است.قدرت در اسلام، به شدت اخلاقی و روشمند است به گونه ای که بین قدرت و سلامت نفس، پیوند برقرار می شود.در گفتمان اسلامی، قدرت، به خودی خود، اصالت و موضوعیت ندارد، بلکه ابزاری برای انجام تکالیف و وظایف از پیش تعیین شده الهی است
منبع:
مرکز همکاری های علمی و بین الملل
اخبار مرکز همکاری های علمی, رجبعلی اسفندیار
|