خداوند در قرآن (آيه 35 سوره ق)در وصف بهشتيان مي فرمايد:»لهم ما يشا وون فيهاولدينا مزيد«هر چه را بهشتيان بخواهند درآنجا دارند وپيش ما فزونتر هم هست «بنابراين در بهشت ، اگر شوهري يكي از خواستهايش اين باشدكه باهمسر يا همسراني كه در دنيا بوده اند ، به عنوان همسر ، همدم وهمراه او باشند خداوند به شوهر ، همسر دنيايي اش- را در صورتي كه او هم بهشتي باشد – خواهد داد واين حكم در مورد زن نيز وجود دارد كه اگر زني شوهر دنيايي خودش را بخواهد ،خداوند اين خواسته او را نيز بر آورده خواهد نمود .د رآيه 21سوره طور مي فرمايد : وكساني كه ايمان آوردند وفرزندانشان آنان را در ايمان پيروي كردند ، فرزندانشان را در بهشت به آنها ملحق خواهيم كرد وچيزي از كارهايشان را نمي كاهيم وهر كس در گرو دستاورد خويش است«اين آيه نشان مي دهد كه همه بستگان در بهشت از نعمت همجواري بر خوردارند وقرآن با بيان فرزندان همه خويشان ،از جمله همسر را نيز همجوار انسان معرفي كرده است ، زيرا لازمه بودن فرزند در بهشت كنار والدين ،اين است كه زن وشوهر نيز با يكديگر باشند وهمينطور ديگر بستگان براي اطلاع بيشتر باستحضار ميرساند كه: آيات قرآن، يكي از نعمتهاي بهشتيان را همسران ايدهآل معرفي ميكند كه از مهمترين اسباب آرامش خيال و انس و نشاط در زندگي ميباشند:
كه داراي اين ويژگيهايند: "وَ لَهُمْ فِيهَآ أَزْوَ َجٌ مُطَهَّرَة;(بقره،25) براي بهشتيان، همسراني پاك و پاكيزه است." پاك بودن آنها، مفهوم جامعي دارد كه هم نقايص جسمي و هم معنوي و اخلاقي را شامل ميشود.
ديگر آنكه، در نهايت زيبايي و عفتند: "وَ حُورٌ عِينٌ كَأَمْثَـالِ اللُّؤْلُؤِالْمَكْنُونِ;(واقعه،22ـ23) آنها همسراني از حورالعين، دارند، همچون مرواريدي كه در صدف، پنهان است."
در آية 72 سوره رحمن آمده است: زنان بهشتي، حوراني هستند كه در خيمههاي بهشتي، مستورند! و در باغهاي بهشتي، زناني هستند كه جز به همسرانشان، عشق نمي ورزند، و هيچ انس و جني با آنها تماس نگرفته، آنها همچون ياقوت و مرجانند.
آنچه از مجموعة آيات قرآني، استفاده ميشود، اين است كه: همسران بهشتي، جامع تمام امتيازات و زيباييها و حُسن ظاهر و باطن و فضايل جسماني و روحاني و اخلاقي هستند و آنچه خوبان، همه دارند، آنها تنها دارند.(پيام قرآن، آيت اللّه مكارم شيرازي، ج 6 ، ص 260 ـ 265، دارالكتب الاسلاميه.)
واز طرفي شرايط بهشت آخرت با وضعيت دنيا متفاوت است. دنيا محل تكليف، احكام، فقه و ... مىباشد ولى در آخرت وبهشت تكليف معنا ندارد. بهشت جايگاه تنعّم و بهرههاى مادى و معنوى است و محدوديتهاى دنيا را ندارد.
از آيات، روايات، قرائن و شواهد، استفاده ميشود، تعدد زوجات، براي همة بهشتيان، امكان دارد.
در اينباره، به برخي از دلائل، اشاره ميكنيم:
1. جمع آمدن واژه "ازواج" براي بهشتيان، بر تعدد زوجات تصريح دارد; "وَ لَهُمْ فِيهَآ أَزْوَ َجٌ مُّطَهَّرَة;(بقره،25) براي بهشتيان در آنجا (بهشت) همسراني پاك و پاكيزه است."; "وَ زَوَّجْنَـَهُم بِحُورٍ عِينٍ ;(دخان،54) ما آنها را با حورالعين تزويج ميكنيم."; "وَ حُورٌ عِينٌ # كَأَمْثَـَالِ اللُّؤْلُؤ الْمَكْنُونِ ;(طور،22;واقعه،23) آنها همسراني از حورالعين دارند هم چون مرواريدي كه در صدف پنهان است."; "حُورٌ مَّقْصُورَاَتٌ فِي الْخِيَامِ ;(رحمان،72) زنان بهشتي حوراني هستند كه در خيمههاي بهشتي منشورند."; "فِيهِنَّ قَـَاصِرَ َتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لاَجَآنُّ...كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَ الْمَرْجَانُ ;(رحمان،55ـ58) در باغهاي بهشتي زناني هستند كه جز به همسرانشان عشق نميورزند و هيچ انس و جن با آنها تماس نگرفته....آنها هم چون ياقوت و مرجانند."
2. در بهشت، اين كه بگوييم: همسران مؤمنان، از اين كه شوهران دنيايي آنها، همسران ديگري نيز برگزيدهاند ناراحت ميشوند، تصور صحيحي نخواهد بود; زيرا يك زن بهشتي هرگز از امور مشروع ناراحت نميشود; علاوه، برخي از امور دنيايي مانند: ناراحت شدن از هوو و... در آن جا معنا ندارد; چون منشأ چنين ناراحتيهايي در دنيا، خلأهايي است كه با آمدن هوو، براي همسر اول، ايجاد ميشود; اما در بهشت، هرگز خلأيي نيست; هر چه بخواهند بدست ميآورند، نشاط و شادي و برخوردهاي مملو از محبت به دور از هر گونه كينه، حسد و خيانت و... به تمامه وجود دارد; "لَهُم مَّا يَشَآءُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَ َلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ ;(شوري،22) براي آنها هر چه بخواهند نزد پروردگارشان فراهم است و اين فضل بزرگي است."; "ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَ أَزْوَ َجُكُمْ تُحْبَرُونَ ;(زخرف،70) وارد بهشت شويد، شما و همسرانتان، در حالي كه آثار نشاط و شادي در چهره شما كاملاً هويدا است."; "وَ نَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلّ;(حجر،47) هر گونه كينه و حسد و خيانت را از سينة آنها بر ميكنيم..." بنابراين، وجهي براي ناراحت شدن باقي نميماند.
3. داشتن همسران متعدد در بهشت، علاوه بر لذات مادي، اهداف معنوي را نيز به دنبال دارد از جمله، از باب مثال، آرزوي زنان بهشتي آناست كه با رسول اكرمو امام عليهمنشين شوند; و از طرفي طبق آيات قرآن، بهشتيان هر چه طلب كنند برايشان فراهم است. "لَهُمْ فِيهَا فَـَكِهَةٌ وَ لَهُم مَّا يَدَّعُونَ ;(يس،57)...و هر چه بخواهند در اختيار آنان خواهد بود!"; "وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِيَّ أَنفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ ;(فصلت،31) و براي شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب كنيد به شما داده ميشود." از اين رو، خواستهها و آرزوهاي آنان فراهم است. البته، نسبت آنچه دربارة بهشت و جهنم در آيات و روايات آمده ـ كه قاعدتاً در حد فهم انسانهاي معمولي بوده است ـ با آنچه در آنجا مشاهده خواهد شد، همانند نسبت قطره به درياست.(ر.ك: پيام قرآن، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 6، ص 259ـ265 و ص 288 و ص 291 و ص 300، دارالكتب الاسلامية.)