يكي ازامتيازات انسان نسبت به حيوان،مختاربودن آن است.به اين معناكه بتواند بااراده خويش طريق خيروشررا انتخاب كند.اين اختيارجائي معناپيداكرده وممكن خواهدبودكه انسان،بااراده بتواند هم به راه هم به بيراهه برود.بنابراين بايدگفت انسان درهمين دنياست كه مي تواند مختارباشدزيرا اين جهان محل امتحان وآزمايش است
اگردقت كنيد خداوند غرايز و تمايلات مادّى را در انسان قرار داده است تا حيات مادّى انسان براساس آنها سامان يابد. اين به عنوان مقدّمه اى براى حيات معنوى و رشد و تكامل انسان لازم است. ولى اگر انسان رشد معنوى خود را در نظر نداشته باشد، در حيات مادّى دچار افزون خواهى و زياده روى مى گردد. در اين صورت، نفس او پيرو هواها و خواسته هاى بى حدّ و مرز و نادرست و ناروا مى شود. ارزش انسان نيز در همين است كه با وجود چنين زمينه اى، كه از ساخت سرشت او برخاسته است، در راه رشد و تعالى گام بگذارد. چرا كه تعالى انتخابى، كه با وجود عوامل مزاحم در كنار عوامل يارى دهنده تحقق مى يابد، از تعالى جبرى، والاتر و برتر است.