تبلیغات
اخبار
بازدید طلاب مؤسسه مجتهده امین از زندان زنان اصفهان
موانع و راهکارهای مأموریت های علمی-تبلیغی طلاب خواهر در کرسی آزاداندیشی حوزه علمیه اصفهان بررسی شد
جهان شناسی
دوشنبه 12 ارديبهشت 1390 آيا هر حادثه يا مشكل و پيش آمدي كه در زندگي بوجود مي آيد همه خواست خداوند است يا اثر و نتيجه ي اعمال خود انسان كه به خودش باز مي گردد؟

در قرآن خطاب به گناهكاران آمده است : « ما اصابكم من مصيبه فبما كسبت ايديكم و يعفوا عن كثير(شوري 30)  آنچه از مصيبت به شما مي رسد بواسطه اعمال خودتان است و او از بسياري ( از گناهان ) مي گذرد »

چنانكه از اين آيه بر مي آيد مصائب و بلاهايي كه انسانهاي گنهكار در دنيا مي بينند اثر و نتيجه ي گناهاني است كه انجام داده اند؛ به عبارت ديگر اين يك سنت و روش الهي است كه اثر و نتيجه ي برخي گناهان را در همين دنيا به انسان مي رساند و طبيعتاً اين لطفي در حق بنده است چرا كه اين عقوبت او را از عذاب اخروي مربوط به آن گناه باز مي دارد؛ در تفسير قمى آمده است كه : « پدرم از ابن ابى عمير، از منصور بن يونس ، از ابى حمزه ، از اصبغ بن نباته ، از امير المؤ منين (عليه السلام ) برايم حديث كرد كه گفت از آن جناب شنيدم كه مى فرمود: من برايتان حديثى مى گويم كه بر هر مسلمانى سزاوار است آن را حفظ كند. آنگاه رو كرد به ما و فرمود: خداى تعالى هيچ بنده مؤ منى را در اين دنيا عقاب نمى كند، مگر آنكه از عقوبتش در آخرت مى گذرد، چون خداى تعالى حكيم تر و جوادتر و بزرگوارتر از آن است كه در قيامت عقوبت دنيايى كسى را از سر بگيرد.
آنگاه فرمود گاه مى شود كه خداى عزّوجلّ مؤمن را به بلايى در بدنش و يا مالش و يا فرزندانش و يا خانواده اش مبتلا مى كند، آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود «و ما اصابكم من مصيبه فبما كسبت ايديكم و يعفوا عن كثير» و سپس با دستش سه بار خاك پاشيد. اين عمل در عرب كنايه است از كثرت .»

البته اين فقط يكي از سنتهاي الهي است ، و به اين معنا نيست كه اين دنيا دار جزاست و خداوند در اين دنيا به حساب ما رسيدگي مي كند بلكه تنها آثار كمي از گناهان در اين دنيا به ما مي رسد .

همچنين اين آيه خطاب به گنهكاران است و درباره ي معصومين و اولياي الهي مصيبت براي تقرب است نه اينكه نتيجه ي گناه باشد :

در كافى به سند خود از على بن رئاب روايت كرده كه گفت : از امام صادق (عليه السلام ) معناى كلام خداى عزّوجلّ را پرسيدم كه مى فرمايد: « و ما اصابكم من مصيبه فبما كسبت ايديكم » و عرضه داشتم : آيا آن همه مصائب كه به على بن ابى طالب و اهل بيتش (عليهم السلام ) بعد از رحلت آن جناب متوجه شد به خاطر گناهانى بوده كه مرتكب شدند، با اينكه آن حضرات اهل بيت طهارت و عصمت بودند؟ امام در پاسخ فرمود: رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) در هر شبانه روز صد مرتبه استغفار مى كرد، و اين طلب مغفرتش به خاطر گناه نبود، بلكه اين طلب مغفرت به منظور اجر بود، و همچنين خداى تعالى اولياى خود را گرفتار مصائب مى كند تا اجرشان دهد.

و برخي از مصائب و گرفتاري ها نيز به مصلحت عبد است چرا كه خاصيت انسان اين است كه وقتي خود را مستغني مي بيند طغيان مي كند « ان الانسان ليطغي ان رءاه استغني »(علق/6)  لذا خداوند او را گرفتار مي كند تا طغيان او موجب گرفتاري ابديش نگردد و اين به مصلحت اوست: 
 در مجمع البيان است كه انس از رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) از جبرئيل از خداى تعالى نقل كرده كه فرمود: بعضى از بندگان من جز مريض بودن صلاحشان نيست و اگر سالم بشوند فاسد مى گردند. و بعضى از بندگان من جز سلامتى آنها را صالح نمى كند، اگر آنها را مريض ‍ كنم فاسد مى شوند. و بعضى از بندگان من جز توانگرى و بى نيازى اصلاحشان نمى كند، و اگر من آنها را فقير كنم فاسد مى شوند. بعضى ديگر از بندگانم هستند كه جز فقر و تهيدستى اصلاحشان نمى كند، اگر من آنها را توانگر كنم فاسد مى شوند آرى من امر بندگانم را تدبير مى كنم ، چون به وضع دلهاى آنان آشنايم .
در صورت تمايل به تفسير الميزان و تفاسير ديگر ذيل سوره شوري آيه 30 مراجعه فرماييد. 

 
امتیاز دهی
 
 



تعداد بازديد اين صفحه: 4089
خانه | بازگشت | حريم خصوصي كاربران |
Guest (PortalGuest)

دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم (شعبه اصفهان)
مجری سایت : شرکت سیگما