اين نمي تواند منطق درست و صحيح باشد. چون در موقع بروز اين نوع حركات ، يعني سخت گيري همسر ، اگر به طور مقطعي كارساز باشد ولي در دراز مدت مي تواند همسر را خسته كند و دچار مشكلات روحي و رواني شده و همسرش را به لجبازي ، صفا و صميميت خانواده را دچار مشكل مي سازد. (1)

اسحاق بن عمار از حضرت صادق(ع)پرسيد :

حق زن بر شوهر كه اگر ادا نكند چيست؟ آن حضرت فرمود شكمش را سير كند و بدنش را بپوشاند و اگر خطا و اشتباهي كرد بر او ببخشد.(2)

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:«زن بد، عذر شوهرش رانمى پذيرد و خطاهايش را نمى بخشد (3)

به غير از معصوم همه كس خطا و لغزش دارد.دو نفر كه با هم زندگى ميكنند و از جهتى تشريك مساعى و همكارى دارند بايد لغزشهاى يكديگر را ببخشند تا زندگى آنها ادامه پيدا كند.اگر بخواهند در اين باره سختگيرى كنند ادامه همكارى غير ممكن ميشود.دو نفر شريك، دو نفرهمسايه،دو نفر رفيق،دو نفر همكار،دو نفر زن و شوهر بايد در زندگى اجتماعى داراى گذشت باشند.هيچ زندگى اجتماعى به مقدار زندگى خانوادگى احتياج به گذشت ندارد.اگر اعضاء يك خانواده بخواهند سختگيرى بعمل آورند و خطاهاى يكديگر را تعقيب كنند يا زندگى آنها ازهم مى پاشد يا بدترين زندگى را خواهند داشت.

ممكن است از همسر شما خطا يا خطاهايى صادرشود.ممكن است از روى خشم و غضب به شما اهانت كند.ممكن است ناسزائى از دهانش بيرون آيد. ممكن است يك مرتبه به شما دروغ بگويد،ممكن است كارى راانجام دهد كه مورد پسند شما نباشد،از اين قبيل خطاها براى هر شخصي امكان دارد،اگر بعدا احساس كردى كه از كردار خويش پشيمان شده او راببخش و موضوع را تعقيب نكن.اگر عذرخواهى كرد فورا قبول كن.اگرپشيمان شده ليكن زير بار عذرخواهى نمى رود در صدد نباش مجرميت وى را باثبات رسانى،زيرا به شخصيت او لطمه وارد ميشود،ممكن است در صدد تلافى برآيد،خطاهاى شما را تعقيب كند،ممكن است كارتان به نزاع و جدال و حتى جدائى بكشد اما اگر سكوت كردى و خطايش راناديده گرفتى در شكنجه وجدان قرار مى گيرد و به طور مسلم از كردارخويش پشيمان خواهد شد،آنگاه شما را يك همسر با گذشت فهميده فداكارعاقل خواهد شناخت،مى فهمد كه به زندگى و خانواده و همسر علاقه مندهستى،قدر ترا مى شناسد و محبتش چند برابر خواهد شد. (4)

1- حسن صدري، هنر همسرداري ص30

2-ازدواج در اسلام ص121

3- بحار جلد 103 ص 235.

4- رك:ابراهيم اميني ،آئين همسرداري