در مورد درستى تفأل به ديوان حافظ، مثنوى و ديگر كتابها درست نيست. البته ديوان حافظ و مثنوى، به دليل برخوردارى از مفاهيم بسيار متنوع و قابل تفسيرهاى گوناگون، در بسيارى از موارد با خواستهها و آرزوهاى فرد انطباق مىيابد.
بايد توجّه داشت، معتقد شدن به نتيجه تفأل درست نيست و پرهيز از آن ضرورت دارد؛ زيرا نوعاً اعتقاد به تحقّق رويدادى خاصّ در آينده زمينه را براى بروز آن رويداد فراهم مىآورد.انسان سعى مىكند، به گونهاى ناخودآگاه شرايط را طورى فراهم شود كه نتيجه تفألى كه بدان معتقد شده است، واقعيت يابد. در صورتى كه مىتواند با يك تصميم جدى سرنوشت خود را به گونهاى ديگر رقم زند و با انتخاب »قدر«ى ديگر، »قضا«يى ديگر را تحقّق بخشد.
اما دليلي بر جواز كتاب باز كردن از نظر شرعي نداريم و فال بيني مطلبي خرافي است و بايد سعي شود از راه هايي كه در شرع مقدس دستور داده اند يعني همان دعاهايي كه در روايات نقل شده براي رفع مشكلات و برآمدن حاجات استفاده كرد (جامع المسائل آيت الله فاضل، ج 1، ص 630).
لذا بهتر اين است كه براي رسيدن به حاجات خود از راه هاي شرعي مانند دعا و صدقه و نذر و ... بهره برد.