اهداف
1. بازشناسی و بازنگری مبانی و چارچوبهای نظری دانش اخلاق اسلامی به منظور توانمندسازی و توسعه آن به عرصه های گوناگون فردی، سازمانی و اجتماعی.
2. تبیین و ترسیم مکتب اخلاقی اسلام و اثبات کارآمدی و امتیازهای آن نسبت به سایر مکتب‌ها و رویکردهای اخلاقی.
3. دفاع عقلانی از آموزه های اخلاقی اسلام و پاسخگویی به شبهات این حوزه.
4. ارائه روش‌ها و مدل‌های نوین اخلاقی در راستای پاسخگویی به نیازهای انسان و جامعه معاصر.
5. تشکیل مرکزی حرفه‌ای و کارآمد در عرصه اخلاق اسلامی جهت تأمین نیازهای مراکز سیاستگذاری و دستگاه‌های فرهنگی در نظام جمهوری اسلامی.
6. تولید نرم‌افزار اخلاقی مورد نیاز تمدن اسلامی و تأکید بر اتخاذ رویکرد تمدنی در احیا و بسط معارف اخلاقی اسلام.
وظایف
1. تدوین و اجرای طرحهای پژوهشی در حوزه تاریخ و فلسفه علم اخلاق اسلامی.
2. تدوین و اجرای طرحهای پژوهشی در حوزه مسائل جدید اخلاقی جامعه دینی.
3. تدوین و اجرای طرحهای پژوهشی در حوزه بازسازی روش شناسی اخلاق.
4. تدوین و اجرای طرحهای پژوهشی در حوزه مکتب اخلاق اسلامی و مقایسه آن با سایر مکتب‌های اخلاقی.
5. تدوین و اجرای طرحهای پژوهشی در حوزه نیازهای اخلاقی نظام جمهوری اسلامی.
6. تدوین و اجرای طرحهای پژوهشی در حوزه اخلاق کاربردی - حرفه‌ای.
7. بازخوانی مستمر آثار نمایندگان مکاتب اخلاق اسلامی و ترجمه جهت دار و هدایت شده آثار عمده اخلاقی ادیان و مکاتب بشری به منظور مقایسه و نقد.
8. آسیب شناسی مداوم اخلاق عمومی از طریق اجرای طرحهای پیمایشی.
9. بازشناسی مستمر ظرفیتهای علوم انسانی پیرااخلاقی و بسترسازی علمی جهت انتقال این ظرفیتها به حوزه اندیشه اخلاقی.
10. تشکیل کارگروهها و گروه پروژه های تخصصی در دپارتمان اخلاق جهت اجرای طرحها و پروژه های مربوط.
11. راه اندازی سیستم توانمند اطلاع رسانی در عرصه اخلاق و فراهم کردن منابع مطالعاتی قدیم و جدید اسلامی و غیراسلامی (کتاب، مجله، پایان نامه، نرم افزار و...) در حوزه اندیشه اخلاقی و علوم وابسته به منظور تسهیل اخلاق پژوهی در حوزه های علمیه.
12. شناسایی، جذب و سازمان دهی منابع انسانی مورد نیاز جهت انجام وظایف پژوهشی.
13. ارتباط و همکاری با سازمانها، نهادها، شخصیتها و نخبگان فرهنگی و مؤسسات و مراکز علمی ـ پژوهشی و اجرایی به منظور پیشبرد اهداف گروه.
14. فراهم آوردن زمینه رشد و ارتقای دانش و توانایی پژوهشگران وابسته و پیوسته گروه از طریق تشکیل کارگاهها و کلاسهای آموزشی ـ پژوهشی و حمایتهای لازم علمی.
15. برقراری ارتباط فعال و سازنده با سایر واحدهای زیرمجموعه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با هدف برقراری هماهنگی، اجرای طرحهای مشترک و جلوگیری از انجام کارهای موازی و تکراری.