در اين پژوهش از منظري قرآني، روايي و سيره پيامبر و اهل بيت(ع) اهميت علم و دانش و تشويق دين اسلام به فراگيري انواع علوم بيان شده است. نويسنده، اهتمام و تشويق پيامبر اسلام به علم اموزي و توسعه انواع علومي كه دانستن آنها مشكلي از مشكلات مسلمانان را حل مي كند را به تصوير كشيده است و تاريخ مسلمانان در پيشي گرفتن از ساير اديان و مردم دنيا در فراگيري انواع فنون و علوم را بازگو نموده است. وي همچنين به توصيه هاي مكرر قرآن كريم در سير و گردش در زمين و توسعه علوم و دانش بشري اشاره و به يك معنا دين اسلام را دين علم، دانش، حكمت و معرفت معرفي نموده است. همچنين آياتي از قرآن كه به خواندن، نوشتن، فكر كردن، دانستن، پرسيدن و ... اشاره دارد را نقل و از اين منظر ابعاد مهم علم و دانش در اسلام را تبيين نموده است. دربخش اصلي كتاب، نويسنده به سيره پيامبر اسلام (ص) در تعليم و تربيت و فراگيري علم و دانش اشاره كرده و رسالت مهم آن پيامبر بزرگ را آموختن و ياد دادن به مردم و هدايت آنها دانسته است. وي به فريضه بودن فراگيري علم و دانش در سيره نبوي اشاره نموده و براي علم و حكمت در سيره در سيره آن حضرت جايگاه ويژه اي قايل شده است و جهل ستيزي و رشد انواع دانش در سيره و گفتار آن حضرت را منعكس نموده است. وي به توجه دادن پيامبر به افراد نسبت به گوهر دروني خويش و متبلور كردن استعدادهاي افراد و بها دادن به فكر و انديشه آنان نيز اشاره و ضرورت تعميم معرفت در سيره پيامبر را ترسيم نموده است. دانش سودمند در سيره رسولخدا(ص)، حكمت و جدال احسن در سيره رسول اكرم(ص)، خاستگاه علوم و فرهنگ اسلامي در سيره حضرت رسول، تزكيه و تعليم در سيره پيامبر اسلام(ص)، مقدم بودن تزكيه بر تعليم در سيره و رفتار پيامبر اكرم(ص)، جايگاه عالمان در سيره رسولخدا(ص) و حمايت هاي ويژه پيامبر اسلام از صاحبان انديشه و تفكر و مشورت با آنان از ديگر مندرجات مهم اين كتاب مي باشد. از ديدگاه نويسنده، همين اهتمام ويژه پيامبر بزرگ اسلام و فرهنگ اسلامي به علم و دانش بوده است كه براي قرن ها مسلمانان را در عرصه علم و دانش يكه تاز كرده و سهم آنان را در شكل گيري تمدن بزرگ اسلامي و انساني در كل جهان معرفي كرده است. وي همچنين به تحليل برخي از آيات و روايات در منزلت علم و ابعاد مختلف علم وآثار و بركات آن و همچنين آسيب ها و آفات علم و علما پرداخته است.