 | تبليغات |  |
|
|
| اخلاق اسلامی | |
|
|
|
شنبه 15 مهر 1391
آداب معاشرت
انسان ، موجودى كمالجو و تعالى پذير است ؛ كمال آدمى ، بر اثر حسن انجام وظايفى به دست مـى آيـد كـه بـه عـلّت روابـط گـونـاگـون او بـا خـود، خـداوند و همنوعان ايجاد شده است ، اين روابط، به ترتيب عبارتند از:
الف ـ رابـطـه انـسـان با خود؛ به اين معنا كه خود را بشناسد، ارزشها و استعدادهاى بالقوّه و خدادادى خود را تشخيص دهد، هدف از خلقت و فلسفه وجودى خود را مورد مطالعه و بررسى قرار دهد تا در نتيجه به قدر و قيمت واقعى گوهر وجود خويش واقف گردد.
ب ـ رابطه با خدا؛ كمال نهايى انسان ، تقرب به پروردگار است . اين مهم تنها از راه شناخت او و راههاى تقرّب به درگاه او ميسّر خواهد بود.
ج ـ رابـطـه بـا ديـگـران ؛ انـسـان مـوجـودى اجـتـمـاعـى اسـت و بـسـيـارى ، ايـن ويژگى را جزء خـصـوصيات ذاتى و طبيعى او دانسته و او را موجودى مدنىّ بالطبع به شمار آورده اند. برخى از نـظـريـه پـردازان عـلوم اجـتـمـاعـى نـيـز، ايـن خـصـيـصـه را، معلول نيازهاى متنوّع آدمى دانسته اند؛ زيرا نيازهاى او ـ با توجّه به استعدادهاى مختلف نهفته در وجـودش ـ بـا مـعـاشـرت ، تـبـادل افكار و ايجاد روابط نيكو با همنوعان ، در يك اجتماع سازمان يـافـتـه انـسـانـى تـاءمـيـن مـى شـود. بـر اثـر هـمـيـن مـعـاشـرتـهـا و تبادل افكار، روابط انسانى شكل مى گيرد و فرهنگ انسانى هويّت خود را آشكار مى سازد.
در ديـدگـاه اسـلامـى ، جـامـعـه و روابط انسانى آن ، رنگ الهى و عبادى به خود مى گيرد و همه جـنـبـه هـاى گـونـاگـون رفـتـار آدمـى در جـهـت نـيـل بـه هـدف غـايـى كـه كمال مطلوب اوست ، معنا و مفهوم مى يابد.
بـر اين مبنا، جامعه و روابط متنوّع آن ، صحنه آزمون الهى است و انسان در اين صحنه مى تواند بـا ايجاد روابط صحيح و انسانى با همنوعان خود، صفات نيكويى را كه مورد توجّه و رضايت حـق تـعـالى اسـت ، در خـود پـرورش داده و صـفـحـه دل خـويـش را از رذايل اخلاقى و خصلتهاى ناپسندى كه باعث سخط ذات اقدس اوست ، پالايش دهد.
خطوط كلّى در روابط اجتماعى
بـا چـه كـسانى ارتباط داشته باشيم ؟ از معاشرت و همنشينى با چه گروهى دورى جوييم ؟ در نـشـسـت و برخاستها، چه نكات اصلى و اساسى را مراعات كنيم تا بتوانيم به وظيفه خود چنان كه بايد عمل نموده و از خطرها و خسارتهاى احتمالى ايمن باشيم ؟
نـخـسـتين گروهى كه اسلام ، روابط با آنها را توصيه كرده ، اعضاى خانواده ، ـ پدر و مادر و ساير بستگان حسبى و نسبى ـ است .
در مـرحـله بـعـد، كـلّيـه كـسـانـى كـه به طريقى مى توانند انسان را در مسير تكاملى اش يارى رسـانـنـد و در ايـن راه تـاءثـيـر مـثـبـت و سـازنده اى در ابعاد مختلف تربيتى و معنوى او دارند، شـايسته معاشرت و همنشينى هستند. از اين رو، در روايات اسلامى معاشرت با افراد مؤ من ، عالم ، عـاقـل ، نـيـكـوكار و ...سفارش شده و آدابى درباره چگونگى همنشينى با آنها تعليم داده شده است .
قالب كتاب: HTML / سايز: 240 KB
براي مطالعه كليك كنيد.
|
|
|
تعداد بازديد اين صفحه:
10602
|