|
1. ترس از رها شدنن طرد مي شود در درون خود نسبت به ديگران خشمگين مي شود و چون نمي تواند با بزرگ سالان مقابله به مثل كند دچار اضطراب مي گردد. هرگز نبايد كودكي را با طرد كردن تهديد كرد؛ چه به عنوان شوخي و چه به عنوان خشم.
2. جدايي از والدين
ممكن است والدين به ناچار و تحت شرايطي خاص، از كودكان خردسال شان جدا شوند. در اين صورت بايد براي اين جدايي زمينه سازي مناسب صورت گيرد. زيرا كودك به ندرت اين مسأله را درك مي كند و ممكن است نسبت به آن عكس العمل نشان دهد. برخي از كودكان، راحت تر اين شرايط را مي پذيرند. به هر حال در جدايي موقت والدين، زمينه سازي مناسب اهميت فراواني دارد.
3. بي توجهي به استقلال كودك
كودكان در مرحله اي از رشد به انجام كارهاي مربوط به خود علاقه مند هستند و دوست دارند كه مسؤوليت قبول كنند و آن را به نحو احسن انجام دهند. بازداشتن كودك از انجام اين قبيل كارهاي ساده، حس مقابله با والدين را در او زنده مي كند و چون ناتوان از مقابله است و ناكام مي-ماند، اضطراب در او به وجود مي آيد. براي حل اين مشكل لازم است والدين اجازه انجام برخي فعاليت ها را به كودك بدهند و خودشان راهنماي او باشند. اگر كودك موفق شد احساس رضايت مي كند و آن را نشان مي دهد اما اگر موفق نشد او ديگر مطمئن است كه والدين از سختي انجام اين كارها آگاهند و حمايت هاي والدين نيز انجام اين كارها را در آينده اي نزديك آسان مي كند.
4. اختلاف والدين
يكي ديگر از مواردي كه باعث اضطراب در كودك مي شود، نزاع والدين در حضور كودك است. آن ها احساس گناه مي كنند، زيرا خود را مسبب اختلاف والدين مي دانند. همين احساس گناه باعث اضطراب در آن ها مي شود. آن ها محيط زندگي شان را ناامن و خود را مسؤول ناامني خانه مي دانند. جدايي پس از اختلاف هاي پي در پي نيز يكي ديگر از عوامل تشديد اضطراب در كودكان است.
5. اضطراب پايان زندگي
براي افراد بالغ مرگ امري پذيرفتني و غيرقابل تغيير است و بزرگ سالان نسبت به كودكان درك كامل تري از مرگ دارند. كودكان نمي توانند منتظر فرد متوفي باشند و ممكن است به جست و جوي او بپردازند. والديني هستند كه موضوع مرگ را از كودك خود پنهان مي كنند و كودك پس از آگاهي دچار حيرت و سرگرداني مي شود. نقش والدين در آگاه كردن كودك از پايان زندگي بسيار پر اهميت است كودك بايد بداند كه در زندگي شادي ها و غم ها در كنار يكديگرند و همان طور كه بايد در خوشي ها سهيم باشند، در غم ها نيز بايد سهم داشته باشند.
منابع:
1. رابطه بين والدين و كودكان، دكتر هايم جي. گينات، ترجمه سياوش سرتيپي، تهران، 1378.
2. اختلال هاي رفتاري كودكان، ريتا ويكس. نلسون، الن سي. ايزرائل، ترجمه محمدتقي منشي طوسي، مشهد، 1375.
3. مجله ي آشنا خانواده، شماره ي 134.
|