بر اساس آموزه هاي منقول از پيامبر اكرم (ص)،هيچ كس حق ندارد؛دنيا را براي رسيدن به آخرت يا آخرت را براي رسيدن به دنيا رها كند.اين دو از يكديگر جدا شدني نيست.ايشان همواره با رهبانيت مبارزه مي كرد و به ياران خود مي فرمود :«هر گاه داراي ثروت و دارايي شديد؛بايد اثر آن در شما مشاهده شود.»(16)در سوره ي مائده مي خوانيم :«يا ايها الذين امنوا لا تحرموا طيبات ما احل الله لكم و لا تعتدوا ان الله لا يحب المعتدين *و كلوا مما رزقكم الله حلالاً طيباً و اتقوا الله الذي انتم به مومنون »(17)؛اي كساني كه ايمان آورده ايد !چيزهاي پاكيز ه اي را كه خدا براي شماحلال كرده،حرام مشماريد و از حد مگذاريد كه خدا از حد گذرندگان را دوست نمي دارد و ازنعمت هاي حلال و پاكيزه اي كه خدا به شما ارزاني داشته،بخوريد و از خدايي كه به او ايمان داريد،پروا كنيد.
در شأن نزول اين آيه چنين آمده است :برخي ياران پيامبر،با تاثير پذيري از سخنان ايشان درباره ي روز قيامت و سختي حساب ؛تصميم گرفتند كه روزها را روزه بگيرند و شب را به نماز برخيزند و روي فرش نخوابند و ازخوردن گوشت و رابطه با همسران خود بپرهيزند و دنيا را رها كنند.در همين روزها همسر يكي از اين افراد نزد عايشه آمد.و عايشه با مشاهده ي ظاهر ناآراسته و ژوليده ي او گفت:«چرا به خود نمي رسي و آرايش نمي كني؟»او ماجراي عبادت و عزلت نشيني همسرش را تعريف كرد.هنگامي كه پيامبر از اين ماجرا آگاهي يافت،همه ياران خود را به مسجد فراخواند و طي سخناني فرمود :«هان !كه من هرگز به شما دستورنمي دهم كه همانند كشيشان مسيحي و راهبه ها ،دنيا را كنار بگذاريد .كناره گيري از خوردن گوشت و قطع رابطه با زنان و ديرنشيني و رهبانيت ،دردين من نيست...رهبانيت امت من درجهاد است....».سپس فرمود :«انسان هاي پيش از شما،در اثرسخت گيري بر خود هلاك شدند .آنها بر خود سخت گرفتند ،پس خدا نيز برايشان سخت گرفت»؟.(18)درروايت ديگري رسول خدا (ص)طي سخناني تاكيد كردند كه من خود شب را مي خوابم وازدواج مي كنم و روزها نيز غذا مي خورم.هر كس از راه و روش من اعراض كن،ازمن نيست.(19)

رفتارهاي رسول خدا (ص)در همه ي حالات ،خواه درخانه يا جامعه و در ميان مردم،كاملاً از تكلف عاري بود .در توصيف ايشان گفته اند :درمعاشرت با مردم ،كمترين زحمت و هزينه اي را براي آنان نداشت و مي فرمود :ما پيامبران و امنا و پرهيزكاران ازتكلف و زحمت بي جا بيزاريم.(20)
امام علي (ع) در توضيح نحوه ي مجالست پيامبر براي امام حسن (ع)مي فرمايد :«همه ي نشست و برخاست هاي پيامبر ،با ياد خدا بود.درمجالس براي خود جاي خاص و مشخصي بر نمي گزيد و ديگران را هم از اين كارنهي مي كرد .هنگامي كه به مجلسي وارد مي شد،درنخستين جاي خالي مي نشست و مردم را نيز به اين كار توصيه مي كرد:»(21).ابوذر مي گويد :«هنگامي كه پيامبرخدا ميان يارانش مي نشست ،چنان بي تكلف و عاري ازامتيازطلبي بود كه اگر فرد غريبه اي وارد مي شد ،بي پرسش از حاضران ،نمي توانست تشخيص دهد كه پيامبرخدا كدام يك ازحاضران است،ازاين رو ما از ايشان تقاضا كرديم كه در ميان حاضران جاي خاصي را براي خود قرار دهد كه افراد تازه وارد،ايشان را از سايرين تشخيص دهند.»(22)
پيامبر رحمت ،چنان بي تكللف و متواضع بود كه براي راحتي افراد تازه وارد وبراي آنكه سايرحاضران در زحمت نيفتند،اين تقاضا را پذيرفت و براي ايشان سكويي از گل ساخته شد و ازآن پس پيامبر برروي آن مي نشست و سايرحضار در اطراف ايشان.(23)اين مسئله نشانگر آن است كه پيامبررحمت در ميان مردم،هرگز به فكر خود نبود و تا مي توانست كاري مي كرد كه مردم از تكلف و زحمت به دور باشند؛در واقع ،رفع نياز مردم دردرجه نخست اولويت هاي رفتاري ايشان بود.
خود ايشان مي فرمود :«من سه چيز را ترك نخواهم كرد:سوارشدن بر الاغ بي پالان ،غذا خوردن بر روي حصير به همراه بندگان و اينكه با دستان خود به نيازمندان كمك كنم.(24)
روزي عمر نزد رسول خدا (ص)آمد و ديد كه اپشان روي حصيري نشسته و آثار آن بربدن شريف آن حضرت پيدا شده است.گفت:«اي پيامبرخدا!اي كاش زيراندازي تهيه مي كرديد!»رسول خدا(ص)فرمود :«مرا با دنيا چه كار!مثل من و دنيا،و همچون سواره اي است كه در روز گرمي در حال حركت است؛به درختي مي رسد و زيرسايه ي آن لحظه اي آرام مي گيرد و سپس آنجا را ترك مي كند ».(25)
هيچ گاه تظاهر نمي كرد؛همانا بردگان غذا مي خورد و همانند بردگان مي نشست و مي دانست كه بنده ي خداست.(26)دربرخي روايات آمده است كه هم روي زمين مي نشست و هم روي زمين غذا مي خورد.(27)