اولا": ملاك حق و باطل بودن يك عقيده تعداد گروندگان به آن نيست . امروز مسلمانان تقريبا" يك پنجم غير مسلمانان هستند آيا اين دليل باطل بودن آنان است ؟! حضرت علي (ع ) فرمود: حق و باطل با مقدار پيروان شناخته نمي شود. حق را بشناس اهل حق را خواهي شناخت , باطل را بشناس , اهل باطل را خواهي شناخت . ثانيا": اگر ملاك حق و باطل يك عقيده وابسته به ميزان گروندگان به آن بود مي بايست با كم و زياد شدن گروندگان حق و باطل نيز تغيير مي كرد در حالي كه مي دانيم چيزي كه حق است هميشه حق است و چيزي كه باطل است هميشه باطل است . مثلا" زماني اكثريت قريب به اتفاق مردم معتقد بودند كه زمين ثابت است و خورشيد به دور آن مي چرخد آيا اين اتفاق عقيده نشان از حقانيت آن است ؟! آيا بعدا" كه همه معتقد شدند خورشيد ثابت است و زمين به دور آن مي چرخد, صرف اتفاق عقيده باعث حقانيت آن مي شود؟! بعدا" كه معلوم شد هم خورشيد در حال حركت است و هم زمين چطور؟! آيا وضعيت حركت خورشيد و زمين با اعتقاد مردم متفاوت مي شود؟
اهل سنت با شعار «حسبنا كتاب الله» از ثقل اصغر فاصله گرفتند ودليل خود را اين مي دانستند كه اين كتاب مارا كفايت ميكند ولذا نيازي به امام نيست در حالي كه قرآن خود بيان مي كند كه من نياز به تبيتن وتوضيح دارم .ولى شيعه بر اساس فرمايشات پيامبر(ص) وتوصيه اكيد آن حضرت - كه در منابع معتبر اهل تسنن هم به طور متواتر نقل گرديده - معتقد است كه اين دو از هم جداشدنى نيستند و بايد به هر دو چنگ زد. به عبارت ديگر طريق راه يابى به قرآن و فهم معارف دقيق آن و سلوك براساس تعاليم حيات بخش قرآن از غير طريق اهل بيت - عليهم السلام بيراهه است