هرگونه ارتباط قلبي بر معرفت و شناخت استوار است. اگر عشقي با يك آشنايي و ديدار زودگذر حاصل شود احتمال فروپاشي اش زياد است. چنانچه با ملاقات نكردن طرف مقابل يا ديدن يك حالت و يا يك حركت ناپسند از وي ، علاقه بر مي گردد و احياناً به تنفر تبديل مي شود. ولي محبتي كه بين دو دوست قديمي يا دو همسر پس از مدت زماني ايجاد مي شود، چون براساس معرفت و شناخت روحيات اخلاقي و ويژگي هاي شخصي دو طرف است به راحتي گسسته نمي گردد.

علاقه و محبت قلبي به اهل بيت(عليهم السلام) اگر پس از معرفت مقام و جايگاه والاي آنها حاصل گردد، هرگز از بين نمي رود و هر لحظه فزوني مي يابد و انسان را به رستگاري و همنشيني با ائمه اطهار(عليهم السلام) در دنيا و آخرت مي رساند.

همين احساس دورى از خداوند خود از الطاف آن رب مهربان است و حكايت مى‏كند كه رشته ارتباط بين بنده و پروردگارش بريده نشده و هنوز شعاعى از انوار الهى در آينه دل مى‏تابد و اين خود بشارتى است:

گرت هواست كه معشوق نگسلد پيوند     نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

  قلب انسان آينه انوار الهى است و گاهى در اثر غفلت‏ها و غرق شدن در روزمره‏گى و اشتغال بيش از حد نياز به امور دنيا اين آينه خداى نما زنگار مى‏گيرد و آن ارتباط مستحكم و ازلى سستى و نقصان مى‏پذيرد و در چنين حالى طبيبان روحانى و غمگساران دلسوز والهى يعنى انبيا و اوليا(ع) راه معالجه و داروى اين بيمارى را در توبه و ذكر حق و اقبال به درگاه خداوندى دانسته تا در سايه اين ذكر و توجه و استغفار از خطاها و تقصيرها زنگار دل پاك گردد و انوار الهى در قلب انسان بتابد و بين بنده و خالقش صلح و آتشى برقرار گردد.

    تلاوت آيات نورانى قرآن نماز با حضور قلب دعاى با توجه و از سر اخلاص و همنشينى با دوستان شايسته و صالحى كه ديدنشان خداوند را به ياد انسان آورد و مطالعه زندگى مردان خدا و پاكان درگاه اله براى ايجاد ارتباط و كم كردن فاصله بين بنده و خدايش اثرى به سزا دارند.

نخستين گام در راه پيوند و ارتباط با اين بزرگان، شناخت جايگاه آنان در نظام هستي است. زيارت جامعه كبيره كه از امام هادي(عليه السلام) روايت شده از بهترين منابع و متون امام شناسي است.

 در فرازهايي از اين زيارت آمده است: «سلام بر دعوت كنندگان به سوي خدا و راهنمايان به آن چه رضايت خدا در آن است. سلام بر كاملان در محبت الهي و اخلاص ورزندگان در توحيد و آشكار كنندگان امر و نهي خدا. خداوند شما را براي علم خود برگزيد و براي غيب خود پسنديد. خداوند شما را از گناه و ناپاكي دور گردانيد و از فتنه ها ايمني بخشيد. پس شما هم او را بزرگ داشتيد و يادش را استمرار بخشيديد و به خاطر او در آشكارا و نهان مردم را نصيحت كرديد و به راه راست رهنمون شديد و جان هايتان را در راهش فدا كرديد و بر مصائبي كه در راه او بر شما نازل گشت بردباري ورزيديد. پس هر كس از شما روي بگرداند از دين خارج شد و هر كسي با شما همراه باشد به مقصد رسيد و حق همراه شما و در شما و از شما و به سوي شما است. بازگشت خلق به سوي شما و حساب آن بر عهده شماست. هر كس شما را دوست بدارد، خدا را دوست داشته و دشمن شما دشمن خدا است. هر كس به سوي شما آمد نجات يافت و هر كس روي گردانيد هلاك گرديد. خوشبخت كسي كه با شما دوستي و نگون بخت كسي كه با شما دشمني ورزيد. هر كس پيرو شما شد بهشت جايگاه او و هر كس با شما مخالفت كرد دوزخ منزلگاه او است. هر كس شما را انكار كردكافر و هر كس با شما جنگيد مشرك است. سخن شما نور و امرتان رشد و موجب تعالي و سفارش شما تقوا و كارتان خير و عادت شما احسان و روش شما كرم است. هر كس آهنگ خدا كند از شما شروع مي كند و هر كس متوجه او باشد شما را قصد مي كند. آقايان و سادات من! ثنا و وصف و مدح شما از عهده من بر نمي آيد. به بركت شما است كه قطرات باران فرو مي ريزد و به جهت شما غصه ها برطرف مي گردد و مشكلات و خطرات زايل مي شود».

 براي ايجاد رابطه با اولياي الهي و امامان معصوم(عليهم السلام) توصيه هاي زير مفيد است:

1- ايجاد معرفت و شناخت از طريق مطالعه تاريخ زندگي معصومان(عليهم السلام) و سخنان حكمت آميز، ادعيه و زيارات و روايات مرتبط با فضايل و مناقب آنان.

2- توسل و توجه به بارگاه قدس امامان(عليهم السلام) در زمان ها و مكان هاي خاص و شادماني در ايام ولادت آنان و غمناك شدن در ايام شهادتشان.

3- ايجاد سنخيت با آنها از طريق تهذيب نفس، ترك گناهان، انجام واجبات و نزديكي هر چه بيشتر به خداوند متعال.

4- انجام كارهايي كه خوش آيند آنها است و دوري از كارهايي كه مورد علاقه و سليقه آنان نيست.

5- هديه و سوغات دادن به آنها به وسيله صلوات فرستادن و هديه ثواب برخي اعمال مستحبي مثل قرآن خواندن و نماز مستحبي به روح پاك آنها.

6- رفتن به زيارت آنها و زيارت فرزندان آنها (امامزادگان پاك و مطهر).

7- دوست داشتن دوستان آنان و دشمني با دشمنان آنان.

8- رفع موانع موجود بين خود و معرفت و محبت آنها؛ يعني رفع و يا كم كردن علايق و وابستگي هاي مادي و دنيوي.

اما احساس دوري از آنها در واقع به خاطر سنخيت نداشتن با آنها و ارتباط كم با آنان و انجام اعمالي است كه مورد خشنودي آنها نمي باشد وگرنه آنها در همه جا حاضرند و از ما فاصله اي ندارند و اين ما هستيم كه با اعمال ناشايست و دوري از سيره و روش و اخلاق آنان، احساس دوري و فاصله مي كنيم.

كتاب هاي زير در اين زمينه سودمند  مي باشند:

1- منتهي الامال، شيخ عباس قمي

2- امام شناسي، علامه طهراني

3- سيره پيشوايان، علي اكبر بابايي

4- فرازهاي برجسته از سيره امامان، محمد محمدي اشتهاردي