تربيت ديني نوجوانان و وارد نمودن آنان به گلستان عبوديت به ويژه نماز، مستلزم آگاهي گسترده مربي (اعم از والدين، معلم و...) نسبت به مسائل تربيتي و شناخت حالات و خصوصيات نوجوانان در اين مقطع سني است. در همين راستا برخي از اموري كه مربيان ميتوانند با به كارگيري آنان در آموزههاي ديني كودكان و نوجوانان و تعميق باورهاي مذهبيشان نقش مؤثري ايفا كنند، بيان ميگردد:
1- تقويت پايههاي تفكر و رفتار انديشمندانه
نوجوان با ورود در اين مرحله، آمادگي جهت يادگيري همراه با استدلال در او ايجاد ميگردد. از اين رو مربي بايد از به كارگيري روش اجبار و خشونت اجتناب نموده و با محبت و نرمش او را در برابر حلّ درست سؤالات دينياش ياري دهد. از طرفي مربي ميتواند از طريق گفتگو در مورد نماز در محيط خانه يا مدرسه يا... متربي را به فكر كردن وادار نموده و پايههاي فكري او را در زمينه فلسفه نماز و... قوّت بخشد. روش طرح سؤال و وادار نمودن انسانها به تفكّر، از جمله اموري است كه قرآن و عترت بدان اهميت فراوان دادهاند.
2- به كارگيري هر چه بيشتر روشهاي تربيتي غير مستقيم
مربي بايد از طريق رفتار و برخورد مؤدبانه و ملاحظه جنبههاي عاطفي و رواني متربي، او را در يادگيري مسائل ديني ياري بخشد. اهتمام عملي والدين به نماز اول وقت، رفتار محبتآميز و توأم با رفاقت با فرزندان و بازي نمودن با آنان، پرهيز از توبيخ و سرزنش در برابر ديگران، تغافل از برخي سهلانگاريها و خطاهاي قابل گذشت و تشويق مناسب در برابر رفتارهاي نيك و نيز ايجاد زمينه جهت ارتباط متربي با افراد متدين و پايبند به مسائل شرعي و... ميتواند شرايط مطلوبي را براي رشد متربي فراهم نمايد و او را در رسيدن به قلّه سعادت ياري كند كه: »دو صد گفته چون نيم كردار نيست«.
3- رعايت اصل »تدريج«
نظام عالم بر پايه »تدريج« استوار شده است؛ از اين رو مربي بايد در فعاليت تربيتي خويش به اين اصل مهم پايبند بوده و از هر نوع عجله و شتاب در آن پرهيز كند. چنان كه امام علي(ع) فرمود: »عجله موجب لغزش است«. نداشتن سعه صدر و توقع بيجاي مربي در تأثير پذيري فوري متربّي، از آفات و موانع مهم در روش تربيتي است. به خصوص آن كه روح كودك و نوجوان بسيار لطيف بوده و با كمترين آزردگي آسيب جدي ميبيند؛ از اين رو نياز به مراقبت مستمر دارد. سيره تربيتي امامان معصوم(ع) در اجراي اين اصل كه بيانگر توجّه عميق آنان به مراحل مختلف سني متربي است، ميتواند بهترين الگو براي مربيان جامعه قرار گيرد؛ چنان كه امام باقر(ع) در زمينه روش آموزش نماز به كودكان ميفرمايد:
در سه سالگي، كلمه توحيد »لا اله الا الله« را به طفل بياموزند و در چهار سالگي »محمد رسول الله« را به او ياد بدهند، در پنج سالگي رويش را به قبله متوجه كنند و به او بگويند كه سر به سجده بگذارد. در شش سالگي، ركوع و سجده صحيح را به او بياموزند و در هفت سالگي به طفل بگويند دست و صورتت را بشوي و نماز بگذار.
{P - روايات تربيتي از مكتب اهلبيت(ع)، ص 81. P}
اصول و موازين ديگري نيز در زمينه روش تربيت ديني در منابع ديني بيان شده است كه به دليل اختصار و پرهيز از اطاله كلام، از ذكر آنها خودداري ميكنيم