فرزند شما دو سال است كه وارد دورة‌ نوجواني (Teenage) شده دقيقاً از همان زمان به نماز اهميت نمي‌دهد.

علت اين مسأله به  احتمال فراوان، ويژگي استقلال طلبي او است. نوجوان شما دوست ندارد به ديگران اتكا كند و مايل است روي پاي خود بايستد. او دوست ندارد مورد امر و نهي ديگران واقع شود و ديگران، حتي پدر و مادر برايش تكليف معين كنند. نوجوان دوست دارد به رأي و انديشه‌اش احترام بگذارند،‌ و مهم‌تر از همه اين كه كودك مي‌خواهد انتخابگر باشد.

چند توصيه

1- به رأي و انديشه او احترام بگذاريد و اجازه دهيد خود به ارزش نماز پي ببرد و خود آن را برگزيند.

2- با توجه به فاصلة زماني يكساله تا تكليف و وجوب نماز بر او، براي بي توجهي‌اش به نماز بسيار حساسيت نشان ندهيد. حساسيت بيش از حد، جلو تفكر او را مي‌گيرد. اجازه دهيد مسئووليت پذيري از درون  ايجاد شود.

3- از روش الگويي استفاده كنيد؛‌ يعني خودتان در عمل به نماز اهميت دهيد. نمازتان را به موقع اقامه كنيد. نماز در حضور اين نوجوان، يادآور خوبي است.

4- از روش القاي غير مستقيم (هدية‌ كتاب دربارة‌ نماز، داستان‌هاي در باب نماز و ...) استفاده كنيد.