اين گونه تعبيرات به ذوق وسليقه افرادبستگي دارد

«هنر براى خلق زيبايى است، هنر رهنمود آفريدگار زيبا و پديد آورنده جمال و زيبائى است، هر چه خوب و زيباست در اوست، و از اوست، و براى اوست. خداى آفريننده زيباست و زيبائى‏ها را دوست دارد، و مى‏خواهد ما نيز زيبا باشيم و زيبا بگوئيم، زيبا بنويسم و زيبا سخن گفته و زيبا بسرائيم. الله جميل و يُحبّ كُلّ جمال (غررالحكم ص379)

   در منابع روائى شيعه و در نهج‏البلاغه انواع هنر مورد توجه است، زيرا: پل ارتباطى انسان‏ها با واقعيت‏ها هنر است، هنر واقعيت‏ها را براى تمام اقشار جامعه قابل درك مى‏كند؛ به همه مى‏شناساند؛ در حقيقت رسالت هنر همگانى كردن واقعيت‏ها است. و اين رسالت مهم «هنر»جوانب گوناگونى دارد به چند مورد اشاره مى‏شود.

    1ـ هنر سخنورى: از هنرهاى ارزشمندى است كه هم مى‏تواند احساس مردم را و هم عقل و جان انسانها را سيراب كند آرمان ببخشد. چنانكه اميرالمؤمنين با خطابه خود (قاصعه) جان‏ها را عوض مى‏كرد، اشك را جارى مى‏ساخت و دلها را بهم گره مى‏زد. در پرتو يك سخن اخلاقى امام على( عليه السلام)يار دلدارش «همام» ناله‏اى زد و قالب تهى كرد.

    2ـ هنر نويسندگى و هنر قصه‏نويسى: قرآن كريم و سخنان معصومين( عليهم السلام)خصوصاً حضرت على( عليه السلام)داستانهاى گذشتگان و ماجراى تلخ و شيرين زمان را بسيار جالب و روشن با استفاده از هر تجسّمى بيان فرموده است. (براى نمونه سوره قصص،كهف و نامه 31 و 25 نهج‏البلاغه مطالعه شود).

  3ـ هنر آهنگ و صدا و لحن: اين هنر از ابزارهاى مهم در پيشبرد اهداف متعالى است. آهنگ و موسيقى قرآن در ايجاد جذبه و تسخير قلوب حرف اول را مى‏زند. و صوت زيبا و دلنشين نيز از اين قاعده مستثنا نيست.

    چنانكه در روايت وارد شده است حضرت على( عليه السلام)قرآن كه مى‏خواند هيچ صدائى و هيچ قارى قرآنى ياراى مقابله با او را نداشت. و همچنين وقتى صداى قرآن امام سجاد( عليه السلام)به خيابان مى‏رسيد مردم چنان مجذوب مى‏شدند كه صف طولانى در كوچه ايجاد مى‏شد.(الگوهاى رفتارى: امام على(عليه السلام)، محمد دشتى، ج 6، ص 39)

 4ـ هنر نمايشنامه: در منابع روائى شيعه به فيلم و نمايشنامه و بيان تجسمى توجه فراوانى شده است.

    از امام صادق( عليه السلام)وقتى كه از خدا مى‏پرسند، امام صادق( عليه السلام)تخم مرغى را كه بچه‏اى بااو بازى مى‏كرد مورد توجه قرار مى‏دهد و عظمت علمى و حياتى آن را يك به يك مطرح كرده سپس خدا را به اثبات مى‏رساند.

    يا وقتى كه از حضرت على( عليه السلام)يك مطلب كلامى و فلسفى مى‏پرسند. امام به جاى تعجب به جاى بحث گفتارى به نمايشنامه روى مى‏آورد. علماى مسيحى پرسيدند: چرا به هر طرف روى بياوريم روبروى خدائيم؟ مگر هر چيزى پشت و رو ندارد؟

    امام على( عليه السلام)به جاى بحث و مناظره، در حياط منزل آتش روشن مى‏كند و آنها را در اطراف آتش قرار داده و از آنها پرسيد: كدام يك از شما رو در روى آتش قرار دارد؟ همه گفتند: روبروى آتش ايستاده‏ايم. آنگاه حضرت نتيجه مى‏گيرد كه: هر چيزى كه پشت و رو ندارد، شعله،نور، هر طرف آن بايستى رو در روى آن قرار دارى، خداوند بزرگ وجود مادى ندارد. الله نور السموات و الارض در هر جا كه باشيد رو در روى خدا ايستاده‏ايد پس نبايد خداوند جهان را با موجودات مادى تشبيه كنيد.(همان)

براى آگاهى بيشتر در اين زمينه ر.ك:

    1- هنر در قلمرو مكتب    جواد محدثى

    2- هنر مكتبى    جواد محدثى

    3- نگاهى به فلسفه هنر از ديدگاه اسلام    محمد تقى جعفرى

    4- تاريخ هنر اسلامى    كريستين پرايس، ترجمه: مسعود رجب‏نيا

    5- هنر آيه نگارى قرآن كريم    محمد مهدى هراتى

    6- تصوير فنى در قرآن    قطب

    7- هنر و معنويت اسلام    رحيم قاسميان

    8- مبانى نظرى هنر از ديدگاه شهيد سيد مرتضى آوينى