تهمت زدن به بى گناه از زشتترين كارهائى است كه اسلام آن را به شدت محكوم ساخته است ، آيه فوق و روايات متعدد اسلامى كه درباره اين موضوع وارد شده نظر اسلام را در اين زمينه روشن مى سازد ، امام صادق (عليه السلام) از حكيمى چنين نقل مى كند: البهتان على البرىء اثقل من جبال راسيات: تهمت زدن به بى گناه از كوههاى عظيم نيز سنگين تر است! تهمت زدن به افراد بى گناه با روح ايمان سازگار نيست چنانكه از امام صادق (عليه السلام) نقل شده: ( اذا اتهم المؤمن اخاه انماث الايمان فى قلبه كما ينماث الملح فى الماء ) كسى كه برادر مسلمانش را متهم كند ، ايمان در قلب او ذوب مى شود همانند ذوب شدن نمك در آب! در حقيقت بهتان و تهمت، بدترين انواع دروغ و كذب است ، زيرا هم مفاسد عظيم كذب را دارد، و هم زيانهاى غيبت، و هم بدترين نوع ظلم و ستم است ، و لذا از پيامبر اسلام (صلى الله عليهوآلهوسلّم) نقل شده كه فرمود: من بهت مؤمنا او مؤمنة او قال فيهما ما ليس فيه اقامه الله تعالى يوم القيامة على تل من نار حتى يخرج مما قاله : كسى كه به مرد يا زن با ايمان تهمت بزند و يا در باره او چيزى بگويد كه در او نيست، خداوند در روز قيامت او را بر تلى از آتش قرار مى دهد تا از مسئوليت آنچه گفته است در آيد. )تفسير نمونه ج: 4 ص: 121)
در حقيقت رواج اين كار ناجوانمردانه در يك محيط، سبب به هم ريختن نظام و عدالت اجتماعى و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بى گناه و تبرئه گنهكار و از ميان رفتن اعتماد عمومى مى شود.