دربارة سؤال، نكاتي قابل تأمل است:
1. مداخله نكردن زياد در امور جزئي داخل منزل، كه تدبير و سامان بخشي بدان‌ها بر عهده زن گذاشته شده است.
2. ترك مطلق مناظره و مشاجره لفظي كه درهم شكننده شخصيت انسان و تشديد كننده كدورت‌هاست.
3. جايگزين كردن توصيه‌هاي منطقي و همراه با عطوفت به جاي نزاع لفظي اشاره شده در بند قبل.
4. تغافل و نديده انگاري در بسياري از موارد كه به گمان ما تخلّفي است كه از همسرمان سرزده است.
در مجموع مي‌توان گفت بهره‌گيري از راهكارهايي كه شخصيت مرد را در همه حال حفظ كند، از مهمترين شاخصه‌هاي موفقيت او در عرصه زندگي خانوادگي است. مرد، رئيس و مدير خانواده است. يك مدير موفق در قلمرو انديشه اسلامي، آن است كه بر دل‌ها حكومت كند. راه كلّي شكار دل‌ِ همسر هم، محبت به اوست. اين محبت گاهي با الفاظ خاص به او القا مي‌شود; آن گونه كه در روايات بدان تصريح شده است. زماني نيز در پرتو پالايش كاستيهايي است كه در او وجود دارد. زدودن اين نارسائيها نيازمند به تدبيرهاي ظريفي است كه از سوي مرد اعمال مي‌گردد كه به اشكال گوناگون تذكر به جا و به موقع، فهماندن با نگاه در برخي موارد، و... در مجموع رهبري صحيح و معقول آن در ساختاري تربيتي است.
درست است كه مرد مدير زندگي است ولي بايد توجه داشت كه زندگي زناشويي يك اداره نيست كه افراد آن فقط ملزم به رعايت قوانين اداري هستند بلكه زندگي بايد كانون محبت، صميميت و عشق باشد آنگاه رعايت حقوق در چينن شرايطي هم راحت تر انجام مي گيرد و هم از حالت خشك اداري خارج مي شود و رنگ عاطفي بخود مي گيرد.