دعا و درخواست از حضرت حقتعالي داراي شرايطي است تطهير باطهارت و وضو بودن رو به قبله نشستن ،گزينش مكان و زمان مقدس و دستها را بسوي آسمان بلند كردن كه هر يك داراي خواص و آثاريست نظير همه دستورالعملها و مقررات الهي. يكي از آثار دست به امان بلند كردن هنگام دعا در نگاه امام باقر (ع)ابراز فروتني است.(التضرع رفع اليدين)

  از خدا خواهيم توفيق ادب              بي ادب محروم از لطف رب

  و از جمله معناي آن اقرار به عظمت و استيلاي حضرت حق تعالي است و اعتراف به كوچكي خود البته چنين اظهاري با علم به اين حقيقت قرآني قابل قبول مي باشد كه بنده بداند و آگاه باشد ‹‹لله المشرق و المغرب فاينما تولوا فثم وجه الله و هو معكم اينما كنتم›› و آيات ديگري كه اين مضامين را مي رساند.بلند كردن دستها در هنگام دعا:از ابي جعفر (امام باقر عليه السلام)است كه در تفسير ايه"فما استكانوا لربهم و مايتضّرعون" فرمودند: الاستكانه هي الخضوع و التضرع رفع اليدين استكانت عبارت از فروتني است و افتادگي و تضرع هم دستها را بلند كردن است. بلند كردن دستها پرسيده شد فرمودند :ان الله استعبد خلقه بضروب من العباده و استعبدخلقه عند الدعا و اطلب و التضرع ببسط الايدي و رفعها الي السماء لحال الاستكانه و هي علامه العبوديه و التّذلّل خداوند تعالي از بندگانش خواسته است كه چند گونه او را عبادت كنند و به آسمان بلند نمايند تا حالت فروتني و افتادگي را كه علامت بندگي و خواري و بي مقداري است نشان بدهد.

   نتيجه آنكه معناي دعااين است كه فرد ذليل وپائين تر از بزرگ وبالاتر كه داراي مقام علو وبرتري است چيزي را طلب نمايد.وبا توجه  به آنچه كه بدان اشاره شد دعا مانند هر دستور ديني ديگري شرائط خاص خودش را مي طلبدكه از جمله بالا نمودن دستان به طرف آسمان مي باشدبه نشانه عجز وفرو تني نه به اين معنا كه براي خداوند قائل به مكان شويم.

چنان كه نقل شده است كه رسول خدا ـ صلي الله عليه و اله ـ هنگام دعا و مناجات دستهايش را بالا مي برد.) وسائل الشيعه، ج 4، صفحه 1100) امام صادق ـ عليه السلام ـ در مورد حكمت اين كار فرمود: « هرگاه بنده دستهايش را به سوي خدا بالا برد، او حيا مي كند كه آنها را خالي برگرداند» ( وسائل الشيعه، ج 4، صفحه 1100)