در دو دهه گذشته، "جنبش" ساختارشكني در بعضي رشته هاي آكادميك در ايالات متحده تأثيرات شگرفي بر جاي نهاده است.
با اين همه، عليرغم آنكه در اروپا سنت ساختارشكني در آثار فيلسوفان پديدار گشت، اين تأثيرگذاري در حوزه فلسفه بسيار محدوده بوده است. دو دليل عمده براي اين امر مي توان ذكر كرد: يكي آنكه فيلسوفان برجسته انگلوساكسون به ندرت سنتهاي فلسفي آلماني و فرانسوي را مورد مداقه قرار مي دهند، و دوم آنكه تمركز ساختارشكني بر گفتمان و تفسير، موجب شده تا اين سنت بيشتر مورد توجه رشته هاي ادبيات وعلوم انساني واقع شود. در چنين فضايي، استراتژيهاي ساختارشكني به مطالعه آثار اوليه ژاك دريدا ،فيلسوف برجسته فرانسوي مي پردازد كه براي اولين بار ساختارشكني را در دو حوزه گفتار و پديدار و نيز مطالعه آراي ادموند هوسرل و گراماتولوژي به كار گرفت. بخش قابل توجهي از شهرت دريدا مديون اثري است كه درباره ادموند هوسرل نگاشته است. جوزف كلود ايوانز در بررسي محتواي فلسفي نظرات دريدا درباب خوانش، متن و زبان، به خصوص آن دسته از آراي وي كه مربوط به گفتار و پديدار است، ارجاعات دقيقي به آثار خود هوسرل مي دهد. تحليل او نشان مي دهد كه آشفتگي هاي سيستماتيك بسياري در خوانش دريدا از هوسرل وجود دارد كه با هويدا شدن آنها، نتايج مورد نظر دريدا ديگر قابل اثبات نخواهد بود.
 

 مشخصات اصلي كتاب: 

Strategies of Deconstruction/ Joseph Claude Evans/ University of Minnesota Press, 2009