حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر صافی اصفهانی، رییس مؤسسه آموزش عالی حوزوی علامه مجلسی وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان
|
|
1399/2/9 سه‌شنبه
روزه؛ قرنطینه معنوی / فرصت طلایی تغییر را از دست ندهیم
حجت الاسلام و المسلمین صافی گفت: متناسب با شرایط کرونایی امروز، روزه حکم قرنطینه معنوی دارد، قرنطینه‌ای که برای شفا و مصونیت روح از ویروس رفتارهای شیطانی و غیرانسانی است.
به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان به نقل از خبرگزاری ایکنا، حجت‌الاسلام و المسلمین علی اکبر صافی اصفهانی، رییس مؤسسه آموزش عالی حوزوی علامه مجلسی(ره) وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان در گفت‌وگویی اظهار داشت: فلسفه تشریع روزه، تمرین تقوا و خویشتن‌داری در انسان‌هاست. خداوند در انتهای آیه وجوب روزه می‌فرماید: «لعلکم تتقون»، یعنی امید است که برنامه عبادی روزه، روح خودنگهداری از گناه و تنفر از رفتارهای ناپسند را در شما به وجود آورد. این کلام دلالتی دیگر هم دارد و آن اینکه روزه راستین و تمام عیار روزه‌ای است که در پایان ۳۰ روز از ما انسان دیگری ساخته باشد؛ انسانی که با نشستن بر سر سفره ضیافت معنوی پروردگار در این یک ماه، جان و روح خود را انباشته از خوراک تقوا و معنویت کرده و آلودگی‌های غفلت و عصیان را از درون تخلیه کرده است.
وی افزود: اگر از روزه به این خروجی و دستاورد نائل نشویم، متأسفانه جز اطاعت ظاهری از فرمان الهی و تشنگی و گرسنگی ثمره دیگری نداشته است و فرصت طلایی اصلاح و تغییر را از دست داده‌ایم.
پرواز مرغ فکر به سوی بی‌نهایت
رییس مؤسسه آموزش عالی حوزوی علامه مجلسی(ره) بیان کرد: خیلی از ما سال‌هاست که روزه می‌گیریم کمااینکه نماز می‌خوانیم و فکر می‌کنیم مقصود خدا از روزه گرسنگی و از نماز خم و راست شدن است؛ در حالی که بالاتر از این تصور است و اهداف و فلسفه‌های دیگری پشت برنامه‌های عبادی وجود دارد. خداوند می‌خواهد مرغ فکر ما را از زمین به سوی آسمان و بی‌نهایت به پرواز در آورد و از مرتبه خاکی و حیوانیت به درجه انسانیت و جانشینی خدا در زمین اوج دهد.
وی ادامه داد: متناسب با شرایط کرونایی امروز، روزه حکم قرنطینه معنوی را دارد، قرنطینه‌ای برای شفا و مصونیت روح از ویروس رفتارهای شیطانی و غیرانسانی است.
این استاد حوزه بیان کرد: حد اعلای روزه‌داری وقتی ایجاد می‌شود که بتوانیم بیشترین ارتباط ذهنی و قلبی را با خداوند متعال برقرار کنیم. این حجم از ادعیه‌ای که امامان و پیشوایان هدایت برای لحظه به لحظه این ماه، تدارک دیده و توصیه فرموده‌اند، برای همین است که به ما کمک کنند بهترین، بیشترین، هوشمندانه‌ترین و آگاهانه‌ترین ارتباط را با مبدأ هستی برقرار کنیم. اگر این ارتباط حتی در یک لحظه ایجاد شود، به قولی سیم وصل خواهد شد، یعنی با اتصال قلبی و عاطفی با مبدأ هستی برق جان و روح ما وصل و درونمان به نور پروردگار روشن می‌شود. این روشنی وجود، سرنوشت را تغییر خواهد داد به همین خاطر در مناجات شعبانیه امام علی(ع) می‌فرمایند: «اَنِر ابصارَ قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق ابصارُ القلوب حُجُبَ النور فتصل الی معدن العظمه». خیلی معانی بلند در این فراز از مناجات نهفته است. مرحوم امام خمینی(ره) نیز بارها به این فراز از مناجات شعبانیه اشاره می‌کردند.
حد اعلای روزه‌داری
وی اظهار کرد: وقتی می‌گویند روزه ماه ضیافت خداست، یعنی روزه‌دار زرنگ، کسی است که بتواند خود را به اندرونی پروردگار و خانه معرفت او وارد کند و به خدا نزدیک شود. اگر بتوانیم در این ماه قدری از مشغله‌های روزمره خود بکاهیم و فرصت بیشتری را برای خلوت با پروردگار اختصاص دهیم به حد اعلای روزه‌داری نزدیک‌تر خواهیم شد، به خصوص در این شرایط کرونایی که هیاهوها و اجتماعات تعطیل شده و به تعبیر رهبر معظم انقلاب، امسال فرصتی ناخواسته فراهم شده که خلوت با خدا را در فضای تنهایی و انفرادی تجربه کنیم.
رییس مؤسسه آموزش عالی حوزوی علامه مجلسی(ره) گفت: کارکردهای اجتماعی روزه هم در گرو تحقق روح تقوا در انسانهای روزه‌دار و قرب آنها به پروردگار است. اگر این قرنطینه معنوی، جان‌های بیمار و خسته را شفا دهد و میکروب‌های مسری روحی و رفتاری را نابود کند، آن وقت حضور روزه‌داران در جامعه نیز سراسر نور و رحمت و خیر و برکت خواهد بود. در نظام اسلامی کارکردهای اجتماعی روزه را بسیار دیده و شنیده‌ایم. کارکردهای همچون اطعام فقیران، آزادی زندانیان، تکفل یتیمان و بیوه زنان، به ثبت رسیدن موقوفات و نذورات جدید و...همه از برکات اجتماعی این برنامه عبادی است.
حجت الاسلام و المسلمین صافی افزود: روزه‌دار واقعی کسی است که علاوه بر امساک دهان از خوردن و آشامیدن در ساعاتی محدود، تمام اعضا و جوارح خود را در امساک فرو ببرد و امساک‌های معنوی روزه را تا رمضان سال بعد تداوم بخشد. زبان را از تندی و غیبت و ایذاء دیگران، دست و پا را از آزار و اذیت و فشار بر تهیدستان، چشم را از نگاه حرام، شکم را از درآمد حرام و نامشروع، فکر را از تفکرات التقاطی و آلوده، قلب و عواطف را از دل بستن به اشیاء و اشخاص فانی و بی‌ارزش باز دارد و خلاصه اینکه باید روزه‌دار و امساک‌کننده چند بُعدی باشد تا بتوان به تعبیر روایات، او را روزه‌داری واقعی و تمام عیار دانست. برخی از ما فقط دهانمان روزه است، اما سایر اعضا در این ماه همچون ماه‌های قبل مشغول فعالیت‌ها و رفتارهای زشت و ناپسند است، در حالی که پیشوایان در روایات بسیاری از روزه همه اعضا و جوارح یاد کرده‌اند و البته این روزه‌داری نیاز به سطح معرفت و شناخت از دین و تمرین و ریاضت بسیار دارد.
مشاهده در خبرگزاری ایکنا
|