اين پژوهش بررسي زندگاني امام علي(ع) و حوادث مهم آن در دو مقطع قبل و بعد از رحلت پيامبر اسلام(ص) است. پرورش يافتن اميرالمؤمنين(ع) در دامان نبوت، شجاعت‌ها، دلاوري‌ها و ايثار بي‌نظير امام و حمايت‌هاي همه جانبه اش از پيامبر اسلام در شعب ابي‌طالب و وقايع ديگر مانند هجرت پيامبر اكرم از مكه به مدينه و فداكاري علي(ع) در ليلة المبيت مورد بررسي قرار گرفته است. سپس حوادث مهم پس از هجرت پيامبر اكرم(ص) را رصد نموده و مؤاخات انصار و مهاجرين و ايجاد الفت ميان آنان توسط شخص پيامبر اسلام(ص) و آغاز جنگ‌هاي پيامبر اكرم با مشركان قريش و نقش بي‌بديل اميرالمؤمنين علي عليه السلام در پيشبرد اهداف پيامبر اكرم در اين جنگ‌ها را گزارش نموده است. نويسنده نقش مهاجر و انصار را در جنگ بدر و احد بسيار كمرنگ‌تر از نقش امام علي(ع) دانسته و موضع‌گيري‌هاي ضعيف مهاجران در جنگ احد را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است، در ادامه نويسنده به ترفندهاي متعدد يهوديان و مشركان قريش نسبت به پيامبر اكرم اشاره نموده و نقش اميرالمؤمنين علي عليه السلام در جنگ خيبر و فتح آن، طرح‌هاي مبتكرانه دفاعي پيامبر اسلام(ص) و علي(ع) در قبال مشركان در جنگ خندق يا احزاب و گزارش مفصلي از فتح مكه را بررسي نموده است. حوادث مهم پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) و واقعه غدير، جريان غصب خلافت و حكومت و خانه‌نشيني اميرالمؤمنين علي(ع) علي‌رغم وصايا و سفارش‌هاي مكرر آن حضرت در حق امام علي(ع) و جانشيني او در ادامه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نگارنده نصوص خلافت امام (ع) را بسيار متعدد ذكر كرده و او را به استناد روايات يكي از ثقلين دانسته است. سپس موضع‌گيري هاي امام (ع) در مقابل عمر بن خطاب، ابي‌بكر و عثمان در دوران عزلت را بيان كرده و عملكرد اميرالمؤمنين علي(ع) با خلفا را برخوردي سازنده و مصلحت‌آميز دانسته است. بيان نقش تخريبي عمر در بيان برخي از احكام فقهي و نقد و عملكردهاي سياسي و اجتماعي او، نقد عملكرد عثمان بن عفان در طول دوران خلافت و حكومت خويش، توصيف حوادث مهم دوران خلافت امام علي(ع) به ويژه سه جنگ جمل، صفين و نهروان، توصيف ظلم‌هاي خوارج به امام علي(ع) و در نهايت شهادت مظلومانه آن حضرت از ديگر مندرجات مهم اين كتاب به شمار مي‌رود